Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

Ημέρα αφιερωμένη στην Αμαλία 1/6/2008


"Tα 15' του Γουόρχολ να αφήσουν βάση"

"Παιδιά, σε πρώτη φάση, ΄νομίζω οτι τα πράγματα καλα πήγαν.Η μπλογκόσφαιρα δημιούργησε "κάτι". Ως προς τα δικά μου κίνητρα θέλω να πω. Το ρημαδοφάρμακο που μού στερούσαν, είχα καταφέρει και το είχα πάρει λίγο πριν γίνει αυτό το ξέσπασμα με το fakellaki , οπότε η θέλησή μου όλη μπορούσε πλέον να επικεντρωθεί στη μεγάλη μου επιθυμία: να σταματήσουν οι (περισσότεροι) γιατροί που είναι τα αλαζονικά βόδια να είναι κατεστημένο. Αν είναι και δε μπορούν να εξαφανιστούν, ας είναι τουλάχιστον η εξαίρεση- όχι ο κανόνας ρε παιδια, ΟΧΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ. Μαγικό ραβδάκι δεν υπάρχει, δυστυχώς. Ήθελα να δείξω μόνο κάποιους τρόπους άμυνας, κι ένας από αυτούς είναι η δημοσίευση του τι γίνεται: τη σκέφτονται τη φημουλα τους όλοι αυτοί που δε βρίσκουν ραντεβου παρά μόνο μετά από έξι μήνες εκτος κι αν..... Τη σκέφτονται τη μείωση της πελατείας όλοι αυτοί που πας να σού κόψουν τις αμυγδαλές και βγαίνεις τελικά με βλεφαροπλαστική..... Τη σκέφτονται την αποζημίωση που θα δώσουν (αν σοβαρευτούν τα ελληνικά δικαστήρια) αυτοί που σου δίνουν αγωγή για ζάχαρο, ενώ έχεις υπογλυκαιμια.... Λυπάμαι που λόγω παρελθόντων ετών την έχουν γλιτώσει οι περισσότεροι δικοί μου Προκρούστηδες - αλλά η αλήθεια οταν βγαινει προειδοποιεί τουλάχιστο τα επόμενα υποψήφια θύματα Οσο για την τηλεόραση, θέλω να ξέρετε γιατι δε βγήκα, παρ'όλο που από χθες το ξημέρωμα με έχουν ζητήσει Ο-Λ-Ο-Ι και τους ευχαριστώ. Ο ένας λόγος είναι αυτός που έχω γράψει και στο "ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ", αλλά μάλλον το πήραν για πλάκα: λόγω της κατάστασης των πνευμόνων μου, η φωνή μου δεν αντέχει εντάσεις και βήχω μόλις θυμώσω ή σηκώσω λίγο την ένταση της φωνής. Λέτε να είχα απέναντί μου κανένα ιατρίδιο (γιατι,αλλιώς,γιατί να πάω;) ή κανένα Σούρα και να μην ένιωθα ένταση; Αφήστε που στα πάνελ συνήθως αυτός που δεν έχει επιχειρήματα φωνάζει για να υπερκαλύψει τους άλλους- άρα είμαι χαμένη από χέρι!! Δεν ήθελα να δείξω εικόνα αδυναμίας λόγω της φωνής μου και μόνο, γι αυτό και θα συνεχίσω να παλεύω γραπτώς- μεχρι τουλάχιστον (αν) βελτιωθούν οι αναπνοές μου. Δευτερον, πού θα βρισκόταν γιατρός να υποστηρίξει έστω τα εξωφθαλμα δίκαιά μου; Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει; Νομίζω οτι και -προς το παρόν- γραπτώς μπορώ να δείξω οτι υπαρχει τρόπος προστασίας από όποιες σαρκοβόρες,ευρω-βόρες κλπ διαθέσεις.... Ηδη, εγώ, στη δεινή κατάσταση που είμαι, και πέρα από την τύχη που είχα να πέσω σε αξιοπρεπείς ανθρώπους τελευταία, και με "άλλους" που αναγκαστικά έχω μπλέξει εμβόλιμα ΔΕΝ εχω δώσει φακελλάκι εδώ και δυο χρόνια, παρ'οτι αμέσως ή εμμέσως μου ζητήθηκε!!! (καμιά φορά θα δημοσιεύσω δυο τέτοια περιστατικά μόνο και μόνο για να γελάσουμε) Κλείνοντας, θα ήθελα να πω μια φράση του γιατρού του Ανευλαβή, που για κάποιο λόγο τριγυρίζει απ'το πρωι στο κεφάλι μου "Είτε δώσεις φακελλάκι είτε δε δώσεις, την ίδια δουλειά ξέρει να σού κανει ο γιατρός" Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας..."

Αμαλία Καλυβινού, 03/05/2007


"Αγαπητή Αμαλία, δεν είσαι ανάμεσά μας πια. Δεν έτυχε να σε γνωρίσουμε εν ζωή, αλλά (δυστυχώς) μετά. Σου αφιερώνω αυτής της μέρας το post ως ένδειξη μνήμης, και εύχομαι εκεί που είσαι πάντα να χαμογελάς και όπως έγραψε κάποιος στο blog σου, όταν θα "ρθουν" οι υπεύθυνοι να σε βρουν, να τους "τιμωρήσεις" με το χαμόγελό σου!!!"

Χρήστος (Μουράτος) 1/6/2008




4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θυμηθηκα που περυσι ολοι οι μπλογκερ καναμε ποστ αφιερωμενο στην Αμαλια.Ηταν πολυ συγκινητικο.Ηταν πολυ δυσαρεστο που πεθανε.Στην περιπτωση της ομως ισχυει το λατινικο ρητο: Mors laborum ac miseriarum quies est: Ο θανατος ειναι αναπαυση απο το μοχθο και τη δυστυχια.

moyratos είπε...

Φίλε μου anisixe ακριβώς έτσι είναι, απλά όταν ένας άνθρωπος φεύγει σε μικρή ηλικία και με λάθος τρόπο δεν είναι σωστό. Την Αμαλία δεν την ήξερα, δεν έζησα μαζί της το δράμα. Απλά έκανα μια πράξη προς τιμή της.

Σε καλωσορίζω στην παρέα ...

Clandestino είπε...

Ακόμα και αν μερικοί το θεωρήσουν (όπως σε είχαν κατηγορήσει όταν έριξες την ιδέα) ανούσιο "μνημόσυνο", εγώ θεωρώ πως, ότι κάνει ο καθένας είναι καλό. Ανάλογα με τις δυνάμεις του, ανάλογα με τη δύναμη που έχει να επηρεάζει.
Ας ελπίσουμε ότι δε θα χρειαστεί να ξαναζήσουμε ανάλογα τραγικά περιστατικά ως κοινωνία.

kikop80 είπε...

Καλησπέρα μουράτε!
Όπως έχω πεί κι αλλού, να μην σιωπούμε σ' αυτά τα άσχημα που συναντάμε και να μην σταματάμε!
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε στη μνήμη της!

Πάρε μέρος και συ στις Blogostories!!!!

Πάρε μέρος και συ στις Blogostories!!!!
Ακολούθησε τους όρους συμμετοχής
ip-location